Hij: ‘Op Curaçao word je geboren met een motorpak aan. Daar kunnen we iedere dag racen. Als het heet is, kleeft het asfalt lekker aan je banden voor tractie. Kijk, het gaat niet alleen om genoeg pk’s, maar ook hoe je die op de weg krijgt. De eerste 60 meter, daar gaat het om. Je luistert of je lekkere toeren draait. Niet kijken op je teller, maar naar de startlichten. Laat je koppeling vast een beetje slippen, hand op je voorrem, dan zoekt je achterwiel naar grip. En dan reactiesnelheid: je gaat niet wachten tot je het groene licht ziet. Je telt, nu komt ie, en dan ben je weg. Niet je gas helemaal open, dan spint ie uit. Kijk zo’n Hayabusa 1300, ander spruitstuk erop, wat lekkers in de tank, dan heb je zoveel power, dat je nog wheelspin in z’n derde hebt als je niet een beetje inhoud.
Het is hobby, hè. Je moet je motor voelen, en je motor moet jou voelen. Wat knutselen, wat afstellen. Maar hier in Nederland kan je niks uitproberen. We raceten vroeger bij Sloterdijk. Kwamen ze uit heel Nederland. De politie hield een oogje in het zeil. Tot iemand ruzie met ze kreeg en een baksteen naar hun auto gooide. Zo’n klote toeschouwer. Helikopter erbij. Toen was het over.
Nu zijn ze streng. Ik hoef mijn motor maar te starten en er komt een politieauto kijken. Laatst, op zondagavond, waren we aan het rijden bij Sloterdijk. Ik doe een burnout, staan een paar jongens op een scooter te zwaaien. Ik denk die gaan helemaal mad, dus ik ga donutten, vlak langs die gasten. Bleek dat ze zwaaiden omdat er een burgerpolitieauto achter me stond. Een poging tot moord zegt die agent. Ik zeg: maar je vind het wel mooi. Dat wel.
Gingen ze de rubbertracks opmeten. 1200 euro boete, motor in beslag genomen, een rijbewijs had ik al niet meer. Nu wacht ik op de rechtzaak. Maar mijn motor staat ten minste in een goede winterstalling, hoop ik.’
Leo
Leo
Purun
Airstrip
