Mijn vader had een baard. Heel lang. Ik kan hem tijdens mijn kinderjaren niet anders herinneren. Die baard had hij meegenomen uit de seventies. Terwijl iedereen hem afschoor, weigerde mijn vader met alle modieuze winden mee te waaien.
De liefde voor gezichtsbeharing heb ik van hem geërfd. Met mijn bakkenbaarden ben ik zo ongeveer geboren. Korte tijd heb ik ze via de kin met elkaar verbonden; een doodzonde voor de ware sideburner. Bekijk de roze pagina op de sideburns-site maar eens.
Goed, als je er dan toch één hebt, dan is deze zwarte hipsterbaard een mooi exemplaar. Hij contrasteert ook lekker met een vanille-ijsje.
Maar als je echt bij de tijd wilt zijn, draag je een snor. Want zoals mijn goede vriend A. zei: ’Let op mijn woorden, de snor is de nieuwe baard.’
Hipsterbaard
