Vorige week zag ik de zwemmers nog net in de mist verdwijnen. Deze zondag had ik een bootje klaargelegd. Hier moest ik het mijne van weten. Wie zwemt er eind november een tochtje in het Nieuwe Diep?
Het was een prachtige dag. Van verre zag ik de oranje stipjes aankomen. Ze tikten de steiger van Jeugdland aan. Precies 604 meter vanaf het vertrekpunt. Meteen gingen ze terug. Het was te koud om langer dan een half uur in het water te blijven. 9,4 Graden Celcius om precies te zijn.
Ik stapte in mijn bootje en voer mee. In een trage cadans gleden ze door het water.
Aan de overkant stapten ze bibberend op de wal. Petra ging snel naar huis, onder de douche. Peter vertelde over de schoonheid van het zwemmen in open water. Hij was er mee begonnen toen zijn vriendin haar baan als accountmanager opzegde om ‘total immersion’ zweminstructrice te worden. Een techniek van zwemmen die is afgekeken van vissen. Verspil geen energie aan zinloos getrappel, glijd door het water. Peter is verslaafd. Zo’n Cityswim van twee kilometer; dat doet hij even tussen ontbijt en lunch. Nee, dan over de Gouwzee van Marken naar Monnikendam: drieënhalve kilometer. Of drie rondjes om Pampus zwemmen. Dat is het echte werk. Het mooist is het als ze met een klein groepje zijn. Dat hij dan lekker op snelheid ligt, en tegelijkertijd met één oog onder water, en met het andere de wereld boven water beziet. Kan je meer één worden met de elementen?
Als ik mee wil varen met mijn bootje gaat hij volgende zondag weer. En misschien daarna ook nog wel. Dan zal hij in ieder geval niet verzuipen als de kou hem bevangt.
In een trage cadans
Als vissen…
Peter en Petra
