Kokkels

Voorafgaand aan de première van L’Amour des Moules in Vlissingen werden er gezamelijk mosselen gegeten. Ik zat aan tafel met zeebioloog Norbert Dankers, die smakelijk kon vertellen. Bij aanvang van de voorstelling wist ik niet alleen alles over de mossel. Bijvoorbeeld hoe je ze tijdens het eten in elkaar schuift zodat het lijkt of je er nog niet zoveel gegeten hebt, en dat 80 % van de mosselen van de Wadden komt. Maar ook dat je wilde oesters op z’n Amerikaans eet door er een hoek af te slaan en hem dan leeg te slurpen. En dat er vorig jaar heel veel kokkelzaad was, maar dat die kokkels pas volgend jaar groot genoeg zijn om te eten. Toch kon ik de jager/verzamelaar in mij niet bedwingen en ben ik de volgende dag weer eens naar de Grevelingendam gegaan.
Dat is een goede plek om kokkels te rapen. Gek genoeg zijn er kennelijk weinig Hollanders die van de schelpdiertjes houden. Nu waren er een paar Portugese havenarbeiders uit Antwerpen en natuurlijk Vietnamezen. Hele families zitten op hun hurken in het zand. Ieder weekend komen ze vanuit het Ruhrgebied en Vlaanderen om kokkels en oesters te zoeken en ter plekke klaar te maken. Met gember natuurlijk.

20090927-120LR

20090927-177LR

20090927-009

20090927-015LR

20090927-022LR

20090927-110LR

20090927-160LR

20090927-074LR

20090927-142LR

20090927-063LR

20090927-040LR

20090927-175LR

20090927-179LR

  1. Pingback: Wilde oesters

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*