Voor de deur zaten twee mannen met grote blikken bier. Op het raam de poster met de tomaat.
Ik wilde weten of ze donderdag SP gingen stemmen.
‘Nee, PVV natuurlijk. SP was goed voor de gemeenteraad, maar nu wordt het Wilders. De hele straat stemt PVV. Het moet gewoon ophouden: geen Eritreeërs meer, geen Marokkanen, weg uit Brussel. Het zal toch wel geen zak helpen, maar die Rutte moet het maar eens weten. Ook de Marokkanen hier vinden dat het vol is. Ik moet nu zelf verdomme naar de voedselbank.’
Maar de mannen willen niet op de foto. ‘Ziet mijn vriendin wat ik eigenlijk aan het doen ben.’
Dan komt de heer des huizes aangefietst:
‘Ik ben SP-er in hart en nieren, maar nu ga ik toch een keer PVV stemmen. Vroeger stemde ik Partij van de Arbeid, maar sinds die de hele Afrikaanderwijk kapot hebben gemaakt, is het SP. Net wat radicaler. Ik ben eigenlijk een Rotterdammer ,een ouwe kraker, een anarchist. Maar die stemmen niet, hè.
Op deze manier gaat het land naar de klote. Nee, weet je wat het probleem is: de Polen. Die pikken de baantjes van de Marokkanen, en die Marokkanen hadden onze banen al gepikt. Ik ben geen racist of zo; ik was getrouwd met een Surinaamse. Ik ga nu trouwens naar binnen, roti maken. Volgende keer eet je maar mee.’
Joep is een anarchist
