Het is altijd druk bij mijn overbuurvrouw. Mensen staan haar ramen te lappen, komen boodschappen brengen, of drinken een kop koffie. Die mensen zijn allemaal donker, en mijn buurvrouw…. Nou kijk zelf maar.
Vorige week stond Riet met haar zus Nettie op een taxi te wachten, en ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen:
Drie jaar geleden, vlak voordat ik in de straat kwam wonen, is haar man overleden. En ja, Harry was een Surinamer.
Het was 1960, en Riet werkte bij de Bijenkorf. Net als haar zus. Die liep ook met een Surinamer, en Harry kwam mee om haar op te halen. Riet was meteen verkocht. Niet dat Harry zo knap was, nee. Maar hij had charme. Daarom was het ook geen probleem met haar ouders. Kijk, in die tijd was het bijzonder hè, een gemengde relatie. Maar Riet’s ouders zagen hem meteen zitten. Ze zijn snel getrouwd, konden ze samen gaan wonen, in de Jan Steenstraat. Wat hield ze van die man. Ze zijn vaak naar Suriname geweest, zijn moeder bezoeken. Heerlijk, zo veel warmte.
Nee, het zijn niet haar kleinkinderen die langskomen. Kinderen konden ze jammer genoeg niet krijgen. Het zij zo. Maar haar nichtjes en neven komen niet minder vaak langs. Die zijn zo lief voor haar. Dat komt door Harry hè. Hij was een echte charmeur.
Riet (links) en Nettie
