Sinds haar vierde weet mijn dochter dat ze circusartiest wil worden. Tot nu toe volhardt zij daar in. Vorige week nog was ze naar een circuskamp in Duitsland. Laatst zei ze: ”Pap, als ik later groot ben dan ga ik niet in Amsterdam wonen.” “Waarom niet?” vroeg ik. “Omdat ik de wereld rondreis in een circuswagen. De romantiek.
Voor haar verjaarspartijtje heeft ze een goed plan: als haar vader nu een oude caravan koopt, gaat ze die met haar vriendinnen mooi maken. Ik herinnerde mij een circuswagen ergens diep in Geuzenveld te staan.
“Zijn jullie circusmensen?” vroeg ik. Ja, dat waren ze. Niet actief meer, maar je blijft je leven lang van het circus. Hans was als jonge jongen begonnen bij Toni Boltini. Boltini exploiteerde ’s winters een dancing in Soesterberg. Hans werkte daar. Toen het circus-seizoen aanbrak mocht hij mee op toer, en verruilde zijn huis voor een wagen.
Later werd Hans baas van het transport bij circus Renz. Tachtig wagens moest hij steeds zien te verplaatsen. Na ruim vijftig jaar onderweg geniet hij sinds drie jaar van zijn pensioen. Maar een huis krijgen ze hem niet in. Alhoewel hij nu in een grote stacaravan woont.
En die oude woonwagen van hem? Die krijgt mijn dochter niet. Daar zit zijn hele leven in, die gaat niet weg.
Die circuswagen, daar zit mijn hele leven in…
