Ieder voorjaar als de eerste zonnestralen doorbreken, komen alle gekken uit hun holen gekropen. Hoewel gek eigenlijk te onaardig klinkt voor Erica, ze is aan lager wal geraakt.
Ik fietste over de Van Swindenstraat en zag een mooi meisje tegen een etalageruit zitten. Toen ik afstapte zag ik het blikje Bavaria pas. En zo mooi bleek Erica niet. Dat moet ze vast zijn geweest toen ze nog in Litouwen woonde. Amsterdam heeft haar geen goed gedaan.
Erica geniet van het mooie weer. ‘Ja, ga je gang maar met die foto’s, mooie jongen.’ Ze stelt me voor aan haar moeder, wil met me dansen en geeft me drie zoenen in mijn bakkebaarden. Als ik een half uurtje langer was gebleven waren we getrouwd.
Het leven is vurrukkulluk.
Erica
