Je heet Roxy. Maar dat wist ik nog niet toen ik je hoorde fluiten.
Ik stond te wachten op de pont, en jij floot naar een vriendin die ook naar Noord moest. En je lachte je vette lach. En toen liep je verder. Zo’n stoer loopje: gympies, strakke spijkerbroek, handen hoog in de zakken van je jekkie. Als er een blikje had gelegen had je hem weggetrapt. Of niet?
Ik ging achter je aan, Noord kon wel wachten. Ja hoor, je wilde wel op de foto. Je was een stuk minder stoer dan je er uit zag. Maar die blik in je ogen…
Roxy. Natuurlijk heet je Roxy.
De vriendin van Roxy wilde bij nader inzien toch niet op de foto. Zo dan maar.
Roxy. Natuurlijk heet je Roxy.
